هیدروسفالی در نتیجه افزایش مایع مغزی- نخاعی در بطنهای مغزی به دنبال عدم توازن در میزان تولید و جذب مایع مغزی- نخاعی، ایجاد می شود. این عارضه ممکن است در اثر ممانعت بطنها از خروج مایع مغزی- نخاعی، بدشکلی آرنولد- کیاری یا به ندرت یک تومور، بوجود آید.

یکی از علائم اولیه این اختلال در نوزادان، حجیم شدن سر می باشد. در کودکان بزرگتر که سر قادر به رشد نمی باشد، فشار داخل جمجمه افزایش می یابد. تشخیص قطعی ممکن است از طریق سونوگرافی، سی تی اسکن یا ام.آر.ای صورت گیرد.

علائم بالینی هیدروسفالی در نوزادان عبارتند از: رشد غیرعادی سر همراه با ملاجهای برآمده، وریدهای گشادشده زیر پوست سر، درزهای جمجمه ای جدا از هم، انحراف چشمها رو به پایین، تغییر ظاهر عنبیه و صلبیه و پس از مدتی، کسالت، تحریک پذیری و مشکلات بازتابی، تغذیه ای و تون عضلانی. در کودکان بزرگتر، سر درد، تحریک پذیری، لوچی و یا نیستاگموس و تغییرات شناختی ممکن است دیده شوند.

فشار ناشی از هیدروسفالی می تواند به نقایص دیداری و ادراکی، عقب ماندگی ذهنی و تشنج و در موارد شدیدتر مرگ بینجامد. چنین کودکانی ممکن است مشکلاتی در زمینه پردازش حسی و ادراکی داشته باشند و اغلب تاخیرات حرکتی ظریف در ارتباط با نقایص دیداری- ادراکی یا کنش پریشی نشان می دهند. با وجود چنین مشکلاتی، درمانگران اغلب بر مهارتهای مراقبت از خود، فعالیتهای روزمره زندگی و تحرک عملکردی تاکید می کنند.

اگر هیدروسفالی ناشی از انسداد جریان مایع مغزی- نخاعی باشد، برطرف کردن انسداد می تواند به بهبود عارضه بینجامد. درمان پزشکی معمول در هیدروسفالی بدون علت، قرار دادن یک شانت بطنی- صفاقی است. در این حالت مایع مغزی- نخاعی بوسیله لوله ای تعبیه شده در زیر پوست، از یک بطن مغزی به حفره شکمی تخلیه می شود و فشار آن در مغز کاهش می یابد. این لوله ها معمولا موثر می باشند اما می بایست تحت نظر باشند تا از بروز عفونت، انسداد، پیچ خوردگی یا جابجایی لوله جلوگیری شود. حتی با وجود گذاشتن شانت، بسیاری از این کودکان از مشکلات شناختی، ادراکی، و بینایی رنج می برند.

مریم گرایلی افرا

معاون سایت

More Posts